5  اشتباه رایج در انتخاب لوله‌های خون‌گیری آزمایشگاهی که باید از آن‌ها اجتناب کنید انتخاب لوله‌های خون‌گیری مناسب یکی از مهم‌ترین مراحل در فرآیند جمع‌آوری نمونه‌های خونی برای آزمایش‌های تشخیصی است.

استفاده نادرست از لوله‌ها نه تنها می‌تواند نتایج آزمایش را مختل کند، بلکه ممکن است سلامت بیمار را نیز به خطر بیندازد. در این مقاله، به بررسی 5 اشتباه رایج در انتخاب لوله‌های خون‌گیری آزمایشگاهی می‌پردازیم و راه‌کارهایی برای جلوگیری از این اشتباهات ارائه می‌دهیم.

1 - عدم توجه به نوع آزمایش و انتخاب لوله نامناسب هر آزمایش تشخیصی نیاز به نوع خاصی از لوله خون‌گیری دارد. برای مثال:

- لوله‌های قرمز (بدون ماده ضد انعقاد): برای آزمایش‌های سرولوژی و بیوشیمی.

- لوله‌های بنفش (حاوی EDTA):برای آزمایش‌های هماتولوژی مانند CBC.

- لوله‌های آبی (حاوی سیترات):برای تست‌های انعقادی مانند PT و PTT.

- لوله‌های سبز (حاوی هپارین):برای آزمایش‌های بیوشیمیایی که نیاز به پلاسما دارند.

چرا این اشتباه رایج است؟ بسیاری از پرسنل آزمایشگاه بدون توجه به نوع آزمایش، از لوله‌های نامناسب استفاده می‌کنند. این موضوع می‌تواند باعث تداخل در نتایج و کاهش دقت آزمایش شود.

راه‌کار: همیشه قبل از جمع‌آوری نمونه، نوع آزمایش و لوله مناسب را بررسی کنید.

2 - رعایت نکردن ترتیب صحیح پر کردن لوله‌ها ترتیب پر کردن لوله‌های خون‌گیری از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا مواد ضد انعقاد موجود در یک لوله می‌توانند بر نتایج لوله‌های دیگر تأثیر بگذارند.

ترتیب استاندارد به شرح زیر است:

1. لوله‌های کشت خون (در صورت نیاز).

2.لوله‌های سیتراته (آبی).

3. لوله‌های بدون ماده ضد انعقاد (قرمز).

4. لوله‌های حاوی هپارین (سبز).

5. لوله‌های حاوی EDTA (بنفش)

6.لوله‌های حاوی گلوکز (خاکستری).

چرا این اشتباه رایج است؟

عدم آگاهی از ترتیب صحیح پر کردن لوله‌ها می‌تواند باعث آلودگی نمونه‌ها و نتایج نادرست شود.

راه‌کار: پرسنل آزمایشگاه باید به‌طور مداوم آموزش ببینند تا ترتیب صحیح پر کردن لوله‌ها را رعایت کنند.

3 - استفاده از لوله‌های تاریخ‌گذشته یا معیوب لوله‌های خون‌گیری دارای تاریخ انقضا هستند و استفاده از لوله‌های تاریخ‌گذشته یا معیوب می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند:

- کاهش اثربخشی ماده ضد انعقاد.

- آلودگی نمونه.

- ایجاد خطا در نتایج آزمایش.

چرا این اشتباه رایج است؟ گاهی به دلیل بی‌دقتی یا عدم بررسی، از لوله‌های تاریخ‌گذشته استفاده می‌شود

. راه‌کار: همیشه قبل از استفاده، تاریخ انقضا و کیفیت لوله‌ها را بررسی کنید.

4 - پر کردن ناکافی یا بیش از حد لوله هر لوله خون‌گیری باید تا حجم مشخصی پر شود. پر کردن ناکافی یا بیش از حد لوله می‌تواند باعث:

- تغییر در نسبت خون به ماده ضد انعقاد.

- ایجاد خطا در نتایج آزمایش (به ویژه در آزمایش‌های انعقادی).

چرا این اشتباه رایج است؟ عدم توجه به حجم دقیق مورد نیاز برای هر لوله.

راه‌کار: از پرسنل بخواهید به حجم مشخص شده روی لوله‌ها دقت کنند و نمونه‌ها را به‌طور کامل پر کنند.

5 - عدم توجه به شرایط نگهداری لوله‌ها لوله‌های خون‌گیری باید در شرایط مناسب (دمای اتاق، دور از نور مستقیم و رطوبت) نگهداری شوند. شرایط نامناسب نگهداری می‌تواند باعث:

- کاهش کیفیت ماده ضد انعقاد.

- آلودگی لوله‌ها.

- ایجاد خطا در نتایج آزمایش.

چرا این اشتباه رایج است؟ نگهداری لوله‌ها در محیط‌های نامناسب یا استفاده از لوله‌هایی که به درستی نگهداری نشده‌اند. لوله‌ها را در محیطی خشک و خنک نگهداری کنید و از قرار دادن آن‌ها در معرض نور مستقیم خودداری کنید.